.......ไดอารี่หัวฟู ตอน Walking after you.......

ขออนุญาตสวัสดีทุกคนอย่างเป็นทางการครับ ในที่สุดผมก็ได้ย้ายมาร่วมทีมสักที  แม้ว่าจะต้องลุ้นจนถึงช่วงนาทีสุดท้ายก็เถอะ

มันเป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญของชีวิต โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ และผมไม่สามารถปล่อยให้มันหลุดลอยไปได้จริงๆ

ผมต้องขอบคุณน้ามอยส์ที่มอบความไว้วางใจและโอกาสอันยิ่งใหญ่มาให้  เขานำผมเข้ามาเล่นในอังกฤษตั้งแต่เมื่อ5ปีก่อนด้วยค่าตัวเป็นสถิติของสโมสร  และเมื่อน้ามอยส์มีโอกาสได้คุมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด น้ามอยส์ก็ยังไม่ลืมพาผมมาที่นี่ด้วย

ตลอดระยะเวลาที่ร่วมงานกัน น้ามอยส์เป็นมากกว่าผู้จัดการทีม เขาให้คำปรึกษาและชี้แนวทางในเรื่องต่างๆให้ผมเสมอ เขาน่ะเป็นคนตรงๆ เมื่อเห็นพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้อง จึงมักจะแสดงความรู้สึกออกมาให้ผมรับรู้ทันที

ครั้งหนึ่งผมโดนแบนหลายนัดจากการใช้ศีรษะโหม่งคู่แข่ง  น้ามอยส์โกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟเชียวล่ะ  การเล่นนอกเกมหรือการตบตาผู้ตัดสิน เป็นสิ่งที่เขารับไม่ได้

เอฟเวอร์ตันช่วยให้ผมเติบโตขึ้นมากในฐานะนักฟุตบอล  แต่ในตอนนี้ผมได้ก้าวขึ้นมาอีกขั้น เป็นย่างก้าวที่สำคัญกับหนึ่งในทีมชั้นนำของยุโรป
และผมก็แทบอดใจรอวันประเดิมสนามไม่ไหวแล้ว !!!